Páginas

jueves, 10 de julio de 2014

POEMA DÍA X/VII/2014:Nada queda,Ricardo Reis/Pessoa



POEMA DÍA X/VII/2014:Nada queda,Ricardo Reis/Pessoa



NADA QUEDA
Un poema del heterónimo RICARDO REIS
Fernando Pessoa

Nada queda de nada. Nada somos.
Un poco al sol y al aire nos retrasamos
de la irrespirable tiniebla que nos pesa
de la humilde tierra impuesta,
cadáveres aplazados que procrean.

Leyes hechas, estatuas vistas, odas terminadas
Todo tiene su cueva. Si nosotros, carnes
a las que un íntimo sol da sangre, tenemos
Poniente, ¿por qué no ellas?
Somos cuentos contando cuentos, nada.


Nada Fica


Nada fica de nada. Nada somos.
Um pouco ao sol e ao ar nos atrasamos
Da irrespirável treva que nos pese
Da humilde terra imposta,
Cadáveres adiados que procriam.

Leis feitas, estátuas vistas, odes findas —
Tudo tem cova sua. Se nós, carnes
A que um íntimo sol dá sangue, temos
Poente, por que não elas?
Somos contos contando contos, nada.

No hay comentarios:

Publicar un comentario